Manja-en-Marc-down-under deel 3

We zijn weer thuis,het zit erop

Beste vrienden,

We zijn weer thuis na een geweldig avontuur Down Under. Na enkele dagen in Auckland te hebben vertoefd zijn we op 5 april in het vliegtuig gestapt richting Singapore. De laatste dagen in N.Z. waren helaas wat regenachtig maar dat was dan ook de eerste serieuze bui in onze 7 weken vakantie. Auckland is de grootste stad van N.Z. en ziet er in vergelijking met Wellington, de hoofdstad, zeer welvarend uit.De eerste dag hebben we de huurauto ingeleverd en de laatste inkopen in de stad gedaan.,s avonds hebben we in een goed Italiaans restaurant gegeten met een vriendin van Mike en haar partner.Erg gezellig en mijn spaghetti werd aan tafel klaar gemaakt,geshaked in een weckpot.De volgende dag hebben we een trip gemaakt met de hop up,hop off bus door de stad.Onze hop off is beperkt gebleven met een bezoek aan het Auckland War memorial waar prachtige Maori kunst viel te bewonderen en het grootste deel was geweid aan de herdenking van de slachtoffers van de twee wereldoorlogen waarin N.Z door de band met het Verenigd koninkrijk heeft deelgenomen.Indrukwekkend was het rollenspel die door toneelspelers werd opgevoerd voor een klas leerlingen.Op een zeer realistische manier werd getoond waarom mensen in die tijd vrijwillig in dienst gingen om te vechten voor King George en het koninkrijk.De Art gallery was heel mooi en bij binnenkomst werden we uitgenodigd om de speciale tentoonstelling van Europese topstukken uit het Tate museum in Londen te bekijken.Toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen was zijn opmerking You are lucky.De avond afgesloten met een heerlijke maaltijd in een Pakistaans restaurant met een oud studente van Mike en haar vriend beiden uit Iran.Hij sprak nog wat Nederlands want was als vluchteling jaren in Nederland geweest. De volgende morgen om 9 uur kwam de pendelbus ons ophalen en hebben we een verlaat ontbijt op het vliegveld gegeten. Afscheid genomen van Mike die twe uur na ons vertrok naar Melbourne. De eerste vlucht van maar 11 uur was wat rumoerig met jengelende kinderen maar ook met prachtige beelden vanaf 3000 voet van Australie.Singapore airport is een belevenis op zich, groot ,super winkels en een prachtige vlindertuin en vijvers met grote Koj karpers.Het mooiste plekje voor mij was de tuin waar je mocht roken.Om 11 uur ,s avonds was het daar nog 31 graden en vochtig dus ideaal voor een sigaartje. Om twaalf uur was het inchecken voor de 13 uur durend vlucht naar Amsterdam. Een beetje een bumpy ride met de comfortabele Airbus.OpSchiphol stonden Denise en Robin ons op te wachten en na een kop koffie op naar huis. Om de 11 uur jetlag zo snel mogelijk te verwerken pas om normale tijd gaan slapen in ons eigen bedje.Wat is dat lekker na 7 weken in 29 verschillende bedden te hebben geslapen.Natuurlijk ons hondje opgehaald bij Freda en Rob die zeer liefdevol als foster parents hebben opgetreden.Wat zag hij er goed uit, is niets tekort gekomen en eet nu wortels.De volgende dag gauw naar onze andere schatten die we best gemist hebben.Merlijn heeft zijn izza oven opgestookt en lekker in het zonnetje met kinders en kleinkinders pizza gegeten.Langzamerhand krijgen alle indrukken van fantastische mensen geweldige vergezichten,mooie vreemde culturen,boot reizen en vliegtuigen een plaatsje op onze harde schijven.We hebben maar liefst 7100 km met de auto in Tasmanie, de Outback en N.Z. gereden.Meer dan 54 uur in vliegtuigen gezeten in 29 verschillende overnachtingsplaatsen geslapen van super luxe met geweldig uitzicht tot redelijk primitief maar gezellig ingericht air b en b plekken. Dit was nooit mogelijk geweest door het vele voorwerk en organisatievermogen van onze mate Mike die bovendien ons verraste met leuke ontmoetingen met zijn vrienden kortom geweldig. Het wordt tijd om dit laatste verslag te beeindigen maar niet voordat ik iedereen bedankt heb voor hun reacties op de foto,s en verhalen. Met name Jannie en Piet reageerden per omgaande op vrijwel elke foto met een leuk en inspirerend commentaar.Natuurlijk moet ik Denise niet vergeten die als ze ,s morgens wakker werd vele malen werd geconfronteerd met het verzoek om de foto, op het web te zetten,hardstikke bedankt voor je inspanningen.wij hopen dat jullie een klein beetje hebben kunnen meegenieten van ons fantastische avontuur. Ik denk dat ik het beste kan afsluiten met de Maori groet

DE DRIE DINGEN DIE BELANGRIJK ZIJN IN HET LEVEN ZIJN; MENSEN, MENSEN,MENSEN





Touren door het Noorder eiland van Nieuw-Zeeland

Onze eerste plaats na Wellington was Napier.Een schattig stadje aan de kust die in 1931 volledig verwoest is door een aardbeving en een daaropvolgende brand.Met vereende krachten hebben ze de stad opgebouwd in Art Deco stijl.Er rijden kassieke auto,s rond en elk jaar is er een festival in oude stijl met vele duizenden mensen in kassieke kleding en fraaie voertuigen.Het plaatselijke museum bezocht met fraaie Maori kunst en natuurlijk een afdeling ver de aardbeving. De volgende bestemming was Rotorua maar onderweg kregen we nog een cadeautje van fraaie uitzichten in Taupo.Een super groot meer met op d achtergrond de eerste bergen met vulkanische activiteit.Voor de golfers en dat zijn er veel in N.Z, was een plateau in het meer gelegd voor een poging om een hole in one te slaan. Rotorua ligt aan en groot meer met in het midden een eiland die een belangrijke rol vervuld in de legenden van de Maori. Whakarewarewa bezocht,een Maori dorp waar de Tuhourangi-Ngati Wahiaostam sinds midden 1800 woont.Een inwoner van dit dorp heeft ons op fantastische wijze rondgeleid met toelichting op de manier waarop ze koken( Hangi ) in bakken in de grond waar de stoom en sulfaat dampen het eten gaar koken.Bezoek aan het bad,,huis,, In de open lucht worden de baden constant gevuld met warm water uit de bron.Ontroerend was zijn afscheid na afloop van de rondleiding waarin hij ons goede wensen toezong en eindigde met de Maori uitspraak: Er zijn maar drie dingen belangrijk in het leven en dat zijn..mensen, mensen en mensen.Tot slot hebben we nog enkele minuten in de verkwikkende stoom van de zwavelbaden gestaan en de geyser en hotlake bekeken.Nu vergeet ik bijna de show die werd opgevoerd door de dorplingen met hakka en zang en dans over de Maori cultuur. De avond hebben we doorgebracht bij een andere Maori stam in de stad met een uitgebreid heerlijk buffet bereid op de Hangi wijze en een excursie door het bos met gloeiwormpjes en een mooie Maori show met uitleg over cultuur,leefwijze,vechtkunst van de krijgers alles opgedind met een gezonde doses humor.Als voorbeeld: De Maori zijn geen mensen eters meer omdat Kfc and Mac Donald om de hoek te krijgen is. De volgende dag op naar het Noorden naar Coromandel langs de Bay of Plenty met weer prachtige uitzichten.Overnacht in een soort blokhut die dor kaboutertjes is gemaakt. Korte rit langs de Kennedy baai naar Auckland, de grootste stad van N.Z.Helaas regende het daar maar we gen niet mopperen de eerste edhte regen in 7 weken. In mijn laatste verslag zal ik verder uitweiden over deze stad

G,day and no worries

Van Dunedin op zuidereiland naar Wellington noordereiland

Ik schrijf dit verslag in Napier en we hebben weer heel wat te melden.Het vorige verslag eindigde in Dunedin waaruit we vertrokken richting Timaru.Onderweg het oude havenstadje Oamaru bezocht wat vroeger een poel van verderf was met talloze kroegen en bordelen voor de handelaren in wol en de vissers.Weinig kroegen overgebleven,bordelen weet ik niet geen onderzoek gedaan.Roest speelt een grote rol in het plaatsje met een volledig verroest restaurantje met heerlijke koffie.Prachtige speelplaats voor de kinderen en verkeerstuin.Belangrijkste attracties zijn de nieuwe bierbrouwerij strategisch gelegen naast de finish van verschillende fiets tourtochten.Natuurlijk even testen en daarna gekke winkeltjes bezocht met maffe spulletjes en langs steaunk museum met visser op het dak en maffe trein.Omdat ik nog enkele honderde km. Te sturen had met pijn in het hart whisky proeverij overgeslagen.Je kunt niet alles hebben.Timaru was niet bijzonder dus verder naar Akaroa aan een mooie baai.Prachtig appartement met uitzicht op de pier wat handig was want daar zijn we ingescheept voor een tochtje op de Pacific op zoek naar Dolfijnen.Slechts enkele onder boot zien doorzwemmen te snel voor een onhandige fotograaf.Op de terugweg zeldzame geelkop pinguin op de rotsen en verschillende zeeleeuwen gezien ( zie foto,s)De volgende bestemming was Kaikoura.Net na vertrek reden we onder het finishdoek van een wielerwedstrijd door dus niet gek dat we renners tegenkwamen.Veel politie om te waarschuwen maar verkeer gaat gewoon door,enge toestand.Op weg naar en in Kaikoura werden we weer geconfronteerd met de uitwerking van aardbevingen (vorige week dag na ons vertrek weer een kleintje)-Wegen verzakt of enkele meters omgoog gestuwd bruggen onbetrouwbaar,treinrails onder rotsblokken nog jaren werk om het weer op orde te krijgen.Elk huis wordt gecontroleerd en van sticker voorzien.Geel onbewoonbaar instortingsgevaar.Wit te betreden.Van een bewoner hoorden we dat op sommige plaatsen aardverschuivingen waren die de grond twee tot tien meter omhoog hadden geduurd bovendien is Nieuw Zeeland nu 5 meter dichter bij Australie gekomen. in Kaikoura vlucht geboekt om walvissen te spotten maar bij aankomst kregen we te horen dat het te gevaarlijk was om te vliegen wegens zeer laag hangende bewolking.Jammer.De volgende bestemming was Blenheim ca.100 Km ten Noorden van K. Weg echter tot volgend jaar afgesloten dus omrijden door het binnenland.prachtige tocht maar wel 300 km om.Weer een totaal andere overnachtingsplek in een huis bij een boerderij met zeer aardige eigenaren.Huis was helemaal voorbereid op aardbevingen met instructie om in de deuropening te gaan staan,veiligste plek onder deurpost en noodverlichting en zelfs zaklantaarn die met magneet op tafel vaststond.In Picton geslapen en de andere dag met de boot naar het Noorder eiland.Drie en een half uur over kalm zeetje, eitje ook voor Manja na onze trip op de Pacific. Wellington de hoofdstad van NZ is erg rommelig en mooie oude gebouwen worden verpruts doordat er een moderne flat op werd gebouwd.Hotel midden in de stad waar Manja en Mike ,s nachts een lichte aardbeving hebben gevoeld.Ik wordt waarschijnlijk pas wakker na het puinruimen.Bezoek gebracht aan Te papa museum met mooie Maori hutten en kunstobjecten die helaas niet mochten worden gefotografeerd.Indrukwekkende ,,show,, presentatie van de slag om Galipoli waar de Nieuw Zeelanders gevochten hebben tegen de Turken in de eerste wereldoorlog.Er zijn al verschillende films over gemaakt en helden uit die films werde n supergroot tentoongesteld.Strange.Na museum even met de kabeltrein de heuvel op om naar beneden te kijken.Enkele kroegen bezocht, maar dat is geen nieuws,wel dat we gegeten hebben op een plaatselijk overdekt marktpleintje met allerlei vooral aziatische eettentjes.Nieuwe huurauto opgehaald (Toyota camry) en op naar Napier waar ik dit verslag zit te typen.Morgen naar Rotorua

G,days mates and no worries


Eerste week in Nieuw-Zeeland

Na een korte vlucht van drie uur veilig geland in Christchurch.Een stad waar nog steeds na 6 Jaar de verwoestingen van een aardbeving zichtbaar zijn.Ingestorte gebouwen,een verwoeste kathedraal die niet meer kan worden gerestaureerd maar ook de tijdelijke maatregelen om de stad weer toonbaar te maken.De bevolking pakt de draad weer op en start kleine winkeltjes, eettentjes,koffieshops in tijdelijke huisvesting gemaakt van containers.Als monument voor de 185 slachtoffers staan op de plaats waar de meeste doden te betreuren vielen 185 witte lege stoelen opgesteld.Na een flinke wandeling door de stad zijn we naar Mount Pleasant gegaan iets buiten de stad waar we met een kabelbaan naar de top zijn gegaan om voor jullie wat foto,s te maken.We hopen dat jullie die gezien hebben en een indruk hebben gekregen van deze stad en omgeving.Onze geplande treinreis naar Greymouth kon niet doorgaan omdat een aardverschuiving en bosbrand het spoor had vernield,dus dan maar met de bus.Prachtige rit via Sheffield en Castle Hill door Arthurs pass naar Greymouth waar de huurauto klaar stond.Gelukkig een flinke kar Toyota Rav 4 met genoeg ruimte voor onze bagage.Na een nachtje slapen in een motel door naar Hannah,s homestead ,een flinke rit met een wandeling op de Fox gletcher.De volgende dag naar Wanaka langs enkele meren en bergen veelal in wolken gehuld.De bijnaam van Nieuw-Zeeland is dan ook het land van de lange wolken. In Wanaka hadden we een super wow, moment bij het zien van ,,ons,, huis met een terras met een fantastisch uitzicht over het Wanakameer.Voor Mike kwam er een extra wow moment bij daar de eigenaar een van de beste cricketers ter wereld is geweest,Glen Turner ,(even googelen) Batsman en later coach van het cricketteam van N.Z. In de tachtiger jaren. Een ware held voor Mike die gek is op cricket.Voor ons was het interessant om te horen dat hij met een vrouw uit India is getrouwd die de eerste vrouwelijke burgemeester is geweest van N.Z. In de grote stad Dunedin, onze volgende bestemming.Na aankomst in Dunedin hebben we ,s avonds het uiterste puntje van de landtong bezocht waar een broedplaats voor blauwe pinguins is en waar na zonsondergang de kleinste pinguins die er bestaan aan land komen nadat ze zich vol hebben gegeten op de zee.Volgens de gids gaan ze meer dan 30 km de zee op en komen ze graag terug omdatq het er veilig is.Op een speciaal aangelegd terras met floodlights zagen we ze in kleine groepen aanlanden en zich verstoppen itussen de rotsen.Voordat het donker was hebben we naar de Konings albatrossen gekeken die soms laag overscheerden.Wat een indrukwekkende vogels met vleugels die bij een boeiing niet zouden misstaan. De andere dag wat rondgewandeld in de stad die door Schotten uit Edingburgh in 1884 is gesticht.Prachtig station, mooi museum over de geschiedenis van de stad en diverse art galleries. terug naar ons stekkie waar ik nu dit verslag zit te typen en straks wat foto,s zal uploaden via de buitenpost in Capelle.Denise is er maar druk mee.Groetjes van ons beiden ,we hopen dat julie een beetje mee kunnen genieten van ons geweldige avontuur.

g,day and no worries van Manja en Marc

na

Naar de outback en Broken hill

We zijn weer terug in Melbourne na een spannende en enerverende maar ook prachtige reis naar de outback van Australie.Na enkele dagen bijkomen van ons avontuur in Tassie hebben we in Melbourne rondgelopen en de Victoria art gallery bezocht met een speciale tentoonstelling van Aboriginal art vervaardigd door vrouwen. In een van de steegjes van Melbourne is een ware street art cultuur waar de lucht van spuitbussen voortdurend aanwezig is en ik zelfs een ware Banksy op een gevel zag. Na een stevige rit zijn we in Mildura aangekomen waar Mike ons verraste met een diner bij een Italiaanse masterchef Stefano de Pierri.Bij het voorgerecht een pasta met iets erin werden we door de charmante serveerster uitgedaagd om te raden wat er in de pasta zat.Manja zij onmiddelijk lever en verdiende daarmee een mooi fles Stefano wijn. De andere dag weer verder langs ellenlange rechte wegen met als enige onderbreking een tegenligger met drie aanhangwagens.De eerstvolgende plaats waar we verbleven was een oude mijnstad Broken Hill met een indrukwekkend monument voor alle mijnwerkers die er het leven lieten. De top bezienswaardigheid was echter de Living desert, een verzameling van beelden op de top van een berg gemaakt door beeldhouwers vanuit de hele wereld w.o. Syrie, mexico,Georgie in een symposium in 1993 warvoor de bevolking van Broken hil gezorgd had dat de te bewerken stenen op de heuvel werden getransporteerd.Wat een fantastische plek om beelden te maken.De foto,s spreken voor zich.In het stadje zelf enige galleries bezocht met als hoogtepunt de Pro Hart expositie van een plaatselijke schilder die wereldberoemd is in Broken Hill en omgeving..De volgende stop was midden in de bush bush op een oude Homestead Bundari meer dan 100 Km over dirt road om erin te komen en meer dan 100 km over dirt road met overstekende emus, geiten schapen en natuurlijk roos ( kangeroes).Het verblijf was uiterst primitief met een verrassing in het toilet( zie foto)maar ook met een ont moeting met Klaus een van de meest inspirerende en interressantse man die ik ben tegengekomen.Klaus heeft niet alleen vrijwel de hele wereld bezocht op zijn fiets maar heeft ook 10 jaar door Australie gezworven met twee kamelen,wat een puur mens en wat een verfrissende visie op de wereld,geweldig. Op de terugweg naar Melbourne hebben we het Sealake bekeken een zoutmeer in het midden van het land en overnacht in Charlton met het uitzicht op een supermodern ziekenhuis compleet met helicopter landingsplaats in een dorp met 500 inwoners. Voordat we Melbourne inreden hebben we gelunched met enkele vrienden van Mike in een oud houten kerkje wat nu een restaurantje is..Het was weer een geweldige ervaring met heel wat kilometers achter de rug .Nu even uitpuffen en woensdag op naar Nieuw Zeeland.Groeten van ons beiden en we zien uit naar jullie reacties.De foto,s ga ik over enkele uren uploaden want Denise slaapt nog terwijl het hier lunchtijd is.

g,day en no worries


Rondreis Tassie van Manja en Marc afgerond

Ik schrijf dit verslag aan boord van de Spirit of Tasmanie op weg naar Melbourne.Dit betekent dat onze trip erop zit.Wat een prachtig eiland( net zo groot als Ierland ).Na elke bocht werd je weer verrast door een nieuw schitterend uitzicht.Ik hoop dat de foto,s die ik zal uploaden de wijdsheid en pracht van het eiland wat zullen overbrengen en dat jullie een beetje mee kunnen genieten.De volgende route hebben we afgelegd:Davenport Stanley Cradle mountains, Strahan, Hobart, St Helen,Launceston, Sheffield en terug naar de boot in Davenport.1750 km.Na onze boottocht in Strahan zijn we naar de hoofdstad Hobart gereden via Queenstown een mijnstadje met kopermijnen. Na een stevige rit met heel veel bochten kwamen we rond lunchtijd aan in Hobart waar we bij Muirs een fishbasket hebben genuttigd.Na de zeer prettige ontvangst van onze gastvrouw Nina ( uit Noorwegen) een ritje gemaakt naar de top van Mount Wellington voor een prachtig uitzicht over de stad en omgeving,gelunched in de Cascade brouwerij en met Mike met de bus naar de stad.Manja bleef thuis om de fish basket wat te verwerken.Na een biertje hier en een drankje daar op bezoek bij de Lark Distillery die een prijswinnende Whiskey heeft gebrouwen.Tijd dus voor een klein proeverijtje van Tasmaanse whiskeys.Voor het bezoek aan het Mona museum zijn maar drie woorden van toepassing,wow,wow,wow. Het bezoek aan dit museum is een onbeschrijfelijke ervaring, geen afleidende bordjes naast de kunstwerken maar een i phone met verklarende teksten en interviews met de kunstenaars.Het museum is gebouwd en ingericht in opdracht van de eigenaar David Walsh die een vermogen heeft verdiend met gokken en verslaafd is geraakt aan het verzamelen van kunst.Hij heeft dan ook zijn eigen parkeerplaats ( zie foto).Het museum is uitgehakt in de rotsen en is voor mij het mooiste museum wat ik gezien heb. Collectie was een mengeling van klasieke en supermoderne kunst waarbij hij geen beperkingen had omdat hij alles zelf financierd.Dat bleek bijvoorbeeld uit een lange gang met speciaal voor Trump only pussies.Na enkele uren volop genieten weer in de auto naar onze volgende bestemming St Helen met onderweg even wat wijn proeven bij de Devilscorner wijngaard.De volgende dag weer verder met een stop bij de Holy cow cafe voor een overheerlijke cheescake gemaakt van melk van eigen koeien die na het melken worden vertroeteld( zie foto) Verder op de rit nog een bezoek gebracht aan een lavendelkwekerij,Pipers brook wijngaard ,de Low head vuurtoren en het plaatsje Sheffield vermaard om de muurschilderingen op de huizen.Na een laatste nachtje in Tassie om 6 uur op voor het inschepen op de ferry die ons in 12 uur naar Melbourne bracht. Wat een eiland om nooit te vergeten ,we kunen ons niet voorstellen dat we pas 15 dagen van huis zijn.Kortom ons avontuur gaat verder op het vasteland van Australie waarover we juliie over enkele dagen zullen berichten Groetjes van Manja en deze nederige scribent. We genieten



Touren door Tasmanie

Beste luitjes,sorry dat het weer niet gelukt is met de foto,s uploaden.Het lijkt hier wel een bananen republiek met nergens wifi en geen bereik op de mobiele telefoons.Morgen gaan we naar Hobart en hopenlijk lukt het daar wel.Nu is dat wel de enige tegenslag in onze vakantie dus daar is mee te leven.Tasmanie is totaal anders dan de rest van Australie, groen, groen en nog eens groen.Prachtige heuvellandschappen en leuke dorpjes met prachtige oude huizen.Gisteren zijn we in een leuk havenstadje aangekomen Straham waar we vanmorgen ingescheept hebben op een supersnelle catamaran die ons even buitengaats heeft gebracht en daarna een stuk de rivier op voor een korte wandeling in het regenwoud met omen die minder dan 1 millimeter per jaar groeien maar wel duizend jaar kunnen worden huan pine. op de terugweg een gevangen eiland bezocht waar de enige boekhouding bestond uit het bijhouden van de zweepslagen.Redelijk gruwelijk allemaal maar de gids kon er toch nog een leuk verhaal van maken. Jullie begrijpen dat we daar weer mooie foto,s hebben gemaakt die we graag met jullie willen delen maar......

Groetjes van ons beiden, we genieten volop van het prachtige land en alle leuke contacten met de Aussies




Eerste dagen in Australie

Beste vrienden,

Ik schrijf dit verhaal in the middle of nowhere in Tasmanie.We zijn op het ogenblik in Cradle mountain national park echt schitterend.Ik heb honderden foto,s gemaakt maar de stoom komt uit mijn oren omdat ik er niet in slaag om ze te versturen.Maar laat ik starten met onze eerste dagen in Melbourne.Mike heeft ons afgehaald van het vliegveld na een nachtje in het vliegtuig. Omdat we nauwelijks geslapen hebben in het vliegtuig was het vechten tegen de slaap maar we hebben het volgehouden mede door een gezellig diner bij het plaatselijke tandoori restaurant. In mijn gevoel een nacht volledig bewusteloos doorgebracht en s,morgens naar de big market en een verrassingslunch op een picnicplek met uitzicht op de sky line van de stad.Mike had verse Tasmaaanse oesters gehaald en borek ,een Libanees gerecht. De volgende dag was het voorbereiding voor onze inscheping op de Spirit of Tasmanie die om 19.10 vertrok voor een oversteek naar Davenport.Ondanks de windkracht 5 hebben we goed geslapen in onze hut zodat we om 7 uur wat uitgerust aankwamen.Langs de kust naar onze eerste overnachtingsplek en bezoek aan Stanleytown met prachtige klassieke huizen en mooie tuinen.De volgende dag ( vandaag dus) naar Cradle mountain waar we prachtige vergezichten en niet te vergeten onze eerste wombats van dichtbij in de natuur hebben gezien. Als we weer in de bewoonde wereld zijn zal ik weer proberen om de foto,s te verzenden.Kortom ondanks de technische puzzels met de foto,s hebben we het prima naar ons zin en kunnen we ons niet voorstellen dat we al zo veel gezien hebben en pas een week op pad zijn (wordt vervolgd )